လူသိနည္းေသးတဲ႕အဆစ္ေပ်ာ့ေရာဝါ

အဆစ္ေပ်ာ့ေရာဂါဟာ လူသိနည္းေပမယ့္ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သတိထားၿပီး ရွာၾကည့္ရင္ မရွားတ့ဲေရာဂါတစ္ခုပါ။

အဆစ္ေပ်ာ့ေရာဂါ ဘာလဲ၊ ဘယ္လဲ။

အဆစ္ေပ်ာ့ေရာဂါဟာ ကေလးေတြမွာ အဆစ္ေတြ ကိုယ္တယ္၊ နာတယ္ဆိုၿပီး လာတတ္ေပမယ့္ ပိုးေၾကာင့္ျဖစ္တာ၊ ေသြးေၾကာင့္ျဖစ္တာမဟုတ္ဘဲ ဗီဇေၾကာင့္ျဖစ္တ့ဲ ေရာဂါပါ။ အဆစ္ဆိုတာ အရိုးႏွစ္ခုကို ေဘးက ပတၱာလို အရြတ္ေလးေတြနဲ႔ တြယ္ဆက္ေပးထားလို႔ တံခါးလိုပဲ ခိုင္လည္းခိုင္တယ္၊ လႈပ္လည္း လႈပ္ရွားႏိုင္တယ္ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ တခ်ိဳ႕သူေတြမွာ အဲဒီအရြတ္ေလးေတြက ေတာင့္တင္းမႈ အားနည္းေနလို႔ အဆစ္ရဲ႕ လႈပ္ရွားႏိုင္တ့ဲ အက်ယ္အဝန္းဟာ သူမ်ားေတြထက္ ပိုက်ယ္လာပါတယ္။
ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ လူကသူမ်ားေတြထက္ အရပ္ပိုရွည္တယ္၊ လက္ေခ်ာင္းေတြက သြယ္ၿပီးေပ်ာ့တယ္၊ အသားအေရက ႏူးညံ့တယ္ဆိုေတာ့ ပဥၥပါပီေရာဂါ လို႔လည္း တင္စားၿပီး ေျပာမိပါေသးတယ္။

လက္ကေလးေတြက ကိုင္ၾကည့္လိုက္ရင္ ေပ်ာ့အိၿပီး ႏူးည့ံတ့ဲ အေတြ႔အထိကို ခံစားရတာေၾကာင့္ပါ။ ဒါေပမယ့္ မေကာင္းတာက လက္ေကာက္ဝတ္ေတြ၊ တံေတာင္ဆစ္ေတြ၊ ခါးဆစ္ေတြ ရွိသမွ်အဆစ္ေတြက လိုတာထက္ ပိုလႈပ္ႏိုင္ေန၊ ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားေနေတာ့ ၾကာတ့ဲအခါ ႏို႔ဆီဘူးအဖံုးကို ၾကာၾကာပိတ္လိုက္၊ လွန္လိုက္ ထပ္ခါ တလဲလဲ လုပ္ရင္းနဲ႔ အၿပီးျပတ္ထြက္ေအာင္ လုပ္သလိုပဲ အဆစ္ေတြကလည္း ပြန္းစားၿပီး နာလာ၊ ကိုက္လာ တတ္ပါတယ္။

လူႀကီးေတြမွာ အသက္ ၅၀ ေလာက္မွ ျဖစ္လာတတ္တ့ဲ ေလွကားတက္ရင္ ဒူးနာ၊ ခါးနာတတ္တ့ဲ၊ ပြန္းစားမႈမ်ားလို႔ ျဖစ္လာရတ့ဲ က်ီးေပါင္းေရာဂါဟာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ကေလးဘဝမွာတင္ စတင္ခံစားရတတ္ပါတယ္။

စိုးရိမ္ရပါသလား။

ေရာဂါနာမည္ တစ္ခုခုတပ္လိုက္လို႔ အစိုးရိမ္လြန္ၿပီး မကစားေတာ့၊ ပံုမွန္ သြားလာမႈေတြ မလႈပ္ေတာ့မွာကို စိုးရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဆစ္ေပ်ာ့ေရာဂါဆိုတာ ပံုမွန္လူေတြထက္ နည္းနည္းပိုထူးတ့ဲ အေျခအေန တစ္ခုပါပဲ။ သူမ်ားေတြထက္စာရင္ ပိုေရာင္လြယ္၊ ကိုက္လြယ္တာက လြဲရင္ ေလာေလာဆယ္ စိုးရိမ္စရာ မရွိပါဘူး။ ကိုယ္အဆစ္ေပ်ာ့တာကို ၾကြားၿပီး အလကားေနရင္း ခ်ိဳးျပ၊ ေကာ့ျပမေနဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ အႏၱရာယ္မရွိတ့ဲ ေရာဂါေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ ေကာ္လဂ်င္လို႔ေခၚတ့ဲ တြယ္ဆက္ပစၥည္းေတြ အရည္မျပည့္တ့ဲအခါ အဆစ္ေတြတင္ ပိုလႈပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။

ႏွလံုး အဆို႔တံခါးေတြလည္း ပိုလႈပ္လို႔ MVP လို႔ေခၚတ့ဲ ႏွလံုးတံခါး ေနာက္ျပန္ ကၽြံတာ၊ ရင္တုန္တာ၊ ေမာတာေတြ၊ မ်က္စိထဲက အထိန္းအရြတ္ေတြ မခိုင္လို႔ မွန္ဘီလူးေရာေရြ႕ၿပီး မ်က္စိမႈန္တာေတြ၊ ေသြးေၾကာမႀကီး နံရံေတြက မခိုင္ဘဲ ေပ်ာ့ေနလို့ ေဖာင္းထြက္လာၿပီး ေပါက္သြားတာေတြအထိ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕သူေတြမွာ ဟိုမိုစစ္စတင္း (Homocystine) ဆိုတ့ဲ ဓာတ္မ်ားေနလို႔ အဆစ္ေတြ ေပ်ာ့ေနတာဆိုရင္ ေလျဖတ္ေရာဂါ ပိုျဖစ္ႏိုင္တာေတြရွိတာေၾကာင့္ တစ္ခါႏွစ္ခါေလာက္ ပံုမွန္စစ္ေဆးမႈေတြ လုပ္သြားႏိုင္ရင္ေတာ့ ေကာင္း တာေပါ့။

ေမာင္ႏွမေတြမွာ ျဖစ္တတ္ပါသလား။

လႊမ္းမိုးဗီဇခ်ိဳ႕ယြင္းမႈ ေရာဂါစုထဲမွာ ပါတာေၾကာင့္ ကေလးတစ္ေယာက္မွာ ရွိရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ရဲ႕ တစ္ဝက္မွာလည္း ဒီဗီဇက ပါလာႏိုင္ပါတယ္။

ကာကြယ္လို႔၊ ေဆးစားလို႔ ရပါသလား။

ဗီဇပါလာလို႔ ျဖစ္တာဆိုေတာ့ အဆစ္ေတြ မေပ်ာ့ေအာင္လို႔ ကာကြယ္လို႔ေတာ့ မရပါဘူး။ ဒုတိယအဆင့္ ကာကြယ္ျခင္းလို႔ေခၚတ့ဲ အရိုးပြန္းစားမႈ၊ ေသြးေၾကာမႀကီး ေပါက္မႈေတြ မျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ကာကြယ္လို႔ ရပါတယ္။ အေနအထိုင္ဆင္ျခင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ သူမ်ားေတြ ေျမွာက္ေပးတိုင္း လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို ေနာက္လွန္ ခ်ိဳးျပတာတို႔၊ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားထဲ ေခါင္း ဝင္ျပတာတို႔ မလုပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ အားကစားလုပ္ရင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး တြန္းတိုက္ကစားရတ့ဲ ေဘာလံုး၊ ဂ်ဴဒို၊ ကရာေတးစတာေတြ ေရွာင္ၿပီး တစ္ဦးခ်င္းစီ လႈပ္ရွားကစားရတ့ဲ ေရကူး၊ ထိုက္က်ိ၊ လမ္းေလွ်ာက္ စတာေတြကို ေရြးသင့္တာေပါ့။

အရိုးနဲ႔ အရိုးႏုေတြအတြက္ ျဖည့္စြက္စာ အစားအေသာက္ေတြအျပင္ ဂလူကိုစမင္းပါတ့ဲ ေဆးေတြလည္း စားႏိုင္ပါတယ္။ ကယ္လဆီယမ္နဲ႔ ဗီတာမင္ဒီ အားေဆးေတြလည္း ေသာက္ရင္ေကာင္းပါတယ္။ သူမ်ားေတြနဲ႔ မတူဘဲ ေသြးေပါင္တက္တာကို မခံႏိုင္တာမို႔ ေသြးေပါင္ မွန္မွန္တုိင္းၿပီး ၁၃၀ ေက်ာ္ရင္ ပရိုပနေလာ (Propanolol)၊ ဘီတာဘေလာ္ကာ (Beta-blockers) ေဆးမ်ိဳးေတြ ႀကိဳေသာက္ထားႏိုင္ပါတယ္။

ပါေမာကၡဦးခ်စ္စိုး (အရိုး၊ အေၾကာ၊ အဆစ္၊ အထူးကုဆရာဝန္ႀကီး)
Credit : Healthcare.com.mm